ای انسان! زمان مرگت نزدیک است! آنگاه برجسم با ارزش خود تسلطی نداری،
ودیگران کارهای لازم را انجام می دهند.

1- لباس هایت را از تنت در می آورند.

2- غسلت می دهند.

3- کفنت می کنند.

4- از خانه ات بیرونت می کنند.

5- و تو را به خانه ی جدیدت (قبر) می برند.


6- خیلی ها برای تشییع جنازه ات کارهای خود را تعطیل کرده و حاضر می شوند.


7- از وسایل شخصی تو،کلیدهایت، کتاب هایت، کیف و کفشهایت، لباسهایت، خلاصی انجام میگیرد.


و اگر خانواده ات توفیق یابند شاید آنها را صدقه کنند.

مطمئن باش؛ مردم و دنیا بر تو حسرتی نمی خورند، وتجارت و اقتصاد استمرار می یابد.

شغل و وظیفه تو ، به دیگری واگذار می گردد.

اموال و دارایی هایت تقسیم می شود و ورثه آنها را تصاحب می کنند.

درحالی که از تو، ریز ریز حساب گرفته می شود!

اولین چیزی که از تو ساقط میشود اسمت است ..
لذا وقتی که می میری می گویند جناره!
تو را به نامت، صدا نمی زنند!
وقتی می خواهند بر تو نماز بخوانند، می گویند: جنازه کجاست؟
تو را به نامت، صدا نمی زنند!
و زمانی که می خواهند تو‌را دفن نمایند٬ میگویند: میت را نزدیک کنید، تو را به اسم صدا نمی زنند!
پس مواظب باش؛ نسب و قبیله و پست و مقامت، تورا نفریبد .. چقدر این دنیا بی ارزش است و آنچه در پیش رو داریم چقدر عظیم، می باشد..

سطرهایی از طلایی بعد از وفاتت نوشته خواهد شد، سه نوع اندوه بر تو خواهد بود!

1- کسانی که شناخت سطحی از تو دارند میگویند: بیچاره..

2- دوستانت؛ چند ساعت و یا نهایتا چند روز برایت اندوهگین می شوند و سپس به شوخی و خنده های خود می پردازند.

3- عمیق ترین اندوه و غم داخل خانه خواهد بود خانواده ات یک هفته، دوهفته، یک ماه، دوماه و یا نهایتا یک سال غمگین می شوند!

و سپس تو را در بایگانی خاطرات قرار می دهند.

و این چنین داستان تو در بین مردم تمام می شود.جمال، مال، سلامتی، فرزندان، از خانه و کاشانه ات جدا شدی، و همسرت نیز … از تو زائل شد.

وداستان حقیقی تو شروع می شود….

آخرت از تو زائل نمی شود و زندگی واقعی شروع شد و سؤال این است:

برای قبر و آخرتت چه آماده نموده ای؟ این حقیقتی است که جای تأمل دارد!

پس حریص باش بر فرائض، نوافل، صدقه پنهانی، عمل صالح، تهجد برنماز،
شاید نجات یابی.

اگر به وسیله ی این رساله نیز برای یادآوری مردم همکاری نمودی، إن شاء الله

اثر این یادآوری را روز قیامت ، در میزان حسنات خود خواهی یافت.

(وذکّر فإن الذکرى تنفعُ المؤمنین)
و (پیوسته) پند (وتذکر) بده، زیرا که بی گمان پند (وتذکر) مؤمنان را سود می بخشد.

چرا میت اگر به عقب برگشت داده شود“صدقه” را ، اختیار می کند.

چنانچه الله می فرماید: رب لولا أخرتنی إلى أجل قریب، فأصدق
پروردگارا ! اى کاش (مرگ) مرا مدت کمى با تأخیر مى انداختى، تا (در راه تو) صدقه بدهم.


علماء صدقه را متذکر نمی شدند ، مگر به خاطر اثرات عظیم صدقه که بعد از موتشان مشاهده مى نمایند. پس زیاد صدقه دهید.

چرا که مؤمن روز محشر زیر سایه ی ولایت و صدقه ی خود آسوده خواهد بود.