نیکوکاری به خویشان و عموم مردم

ابوحـمزه ثمالى از امام باقر و امام سـجاد علیهما السلام نقـل کرده کـه فرمـودند:

?اِنَّ اَسْرَعَ الْخَیرِ ثَوابا اَلْبِرُّ واَسْرَعَ الشَرِّ عُقُوبَةً اَلْبَغْىُ وکَفى بِالْمَرْءِ عَیبا اَنْ یَنْظُرَ فى عُیُوبِ غَیْرِهِ ماَیعْمى عَلَیْهِ مِنْ عَیْبِ نَفْسِهِ اَوْ یُؤذى جَلیسَهُ بِما لایَعنیهِ. اَوْ یَنهَى النّاسَ عَمّا لایَسْتَطیعُ تَرْکَهُ.

♦️براستى پاداش.نیکوکارى «به خویشان و عموم مردم» سریع تر از هر کار خیرى داده مى شود
♦️و کیفر.ستمکارى «بر مردم یا حاکم اسلامى» زودتر از هر کارى به انسان مى رسد.
♦️و براى مرد همین عیب بس که عیبى که در دیگران مى بیند در خویش نبیند
♦️یا بى جهت همنشین خود را آزار دهد
♦️یا از کارى که خود توان ترکش ندارد، دیگران را نهى کند.

? اصول کافى، ج 3، ص 200