امیرالمومنین امام علی علیه السلام:

?آن کس که در عیب خود بنگرد از عیبجویی دیگران باز ماند
?و کسی که به روزی خدا خشنود باشد بر آنچه از دست رود، اندوهگین نباشد
?و کسی که شمشیر ستم برکشد با آن کشته خواهد شد
?و آن کس که در کارها خود را به رنج انداخت خود را هلاک ساخت
?و هرکس خود را در گردابهای بلا افکند غرق خواهد شد
?و هر کس که به جاهای بدنام قدم گذاشت متهم گردید.
?و کسی که سخن زیاد می گوید زیاد هم اشتباه دارد
?و هر کس که بسیار اشتباه کرد، شرم و حیاء او اندک است
?و آنکه شرم او اندک، پرهیزکاری او نیز اندک خواهد بود،
?و کسی که پرهیزکاری او اندک است دلش مرده و آنکه دلش مرده باشد در آتش جهنم سقوط خواهد کرد.
?و آن کس که زشتیهای مردم را بنگرد، و آن را زشت بشمارد سپس همان زشتیها را مرتکب شود، پس او احمق واقعی است.
?قناعت مالی است که پایان نیابد
?و آن کس که فراوان به یاد مرگ باشد در دنیا به اندک چیزی خشنود است
?و هرکس بداند که گفتار او نیز از اعمال او به حساب آید جز به ضرورت سخن نگوید.

? نهج البلاغه، حکمت 349