نهضت امام حسین(علیه السلام) هر سال یک پیروزى جدید به دست مى‌آورد.

اگر ما مبارزه حسین بن على علیه السلام را با لشکریان یزید و ابن زیاد از جنبه نظامى، یعنى از نظر ظاهرى و صورى، در نظر بگیریم امام حسین(علیه السلام) شکست خورد و آنها پیروز شدند؛ اما اگر ماهیت قضیه را در نظر بگیریم، فکرى و اعتقادى است، یعنى حکومت یزید سمبل جریانى بود که مى‌خواست فکر اسلامى را از بین ببرد و امام حسین(علیه السلام) براى احیاى فکر اسلامى جنگید، در این صورت باید ببینیم آیا امام حسین(علیه السلام) به مقصودش رسید یا نرسید؟

آیا توانست یک فکر را در دنیا زنده کند یا نتوانست؟ مى‌بینیم که توانست. هزار و سیصد سال است که این نهضت هر سال یک پیروزى جدید به دست مى‌آورد؛ یعنى هر سال عاشورا، عاشوراست و معنى «کلّ یوم عاشورا» این است که هر روز به نام امام حسین(علیه السلام) با ظلم و باطلى مبارزه مى‌شود و حق و عدالتى احیاء مى‌شود.

این پیروزى است و پیروزى بالاتر از این چیست؟ یزیدها و ابن زیادها مى‌روند ولى حسین‌ها و عبّاس‌ها و زینب‌ها باقى مى‌مانند، البته به عنوان یک ایده نه به عنوان یک شخص، بلکه به عنوان یک صاحب اختیار و حاکم بر جامعه خویش. آرى، آنها مى‌میرند اما اینها زنده و جاوید باقى مى‌مانند.

استاد مطهری، نبرد حق و باطل، ص41