” نفس ” همواره در پی انجام کاریست:

ذهن فعال است ،ذهن همواره در پی انجام کاری است ،نفس پیوسته سعی می کند با انجام کاری احساس “بودن” و ” هستی ” نماید.
نفس از ” نیستی “می هراسد ،چون با فرا رسیدن نیستی ،ماهیت مجازی او هم از بین میرود ،بنابراین سعی می کند شما را همواره به انجام کاری وادارد.
مراقبه ،این فرصت را از نفس می گیرد ،مراقبه از ظهور نفس جلوگیری میکند .اعتقاد بر اینکه همواره باید کاری انجام داد از دام های نفس است ،تا خود را در پس انجام کاری مخفی نماید.
بنابراین گاهی بهترین کار و شاید سخت ترین کار ،انجام ندادن کاری است ،به گوشه ای بنشینید و کاری انجام ندهید ،حتی اندیشیدن، و فقط و فقط به درون خود بنگرید.
با انجام مراقبه ،فرصت به ظهور رسیدن” نفس” را از ” نفس” بگیرید،مراقبه دامی است که” نفس” در آن خفه میشود.
مراقبه و سکوت ،معیاد گاه سالک است.مراقبه ملاقات و اتصال با هستی لایزال است.