باسمه تعالی
نامه سرگشاده به آقای روحانی
ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران جناب اقای روحانی سلام علیکم

جناب روحانی شما چندین بار چه دور قبل و چه اکنون تاکید می کنید که من سرهنگ نیستم و آنچنان این جایگاه را تحقیر می کنید که گویا سرهنگ وطن بودن و نظامی بودن جرم است بله آقای روحانی شما سرهنگ نیستید و حق دارید اینگونه افاضات کنید چون شما تقریبا از ابتدای انقلاب تا کنون همیشه رئیس یا نماینده مجلس بوده و بهترین امکانات را در اختیار داشته و در کاخهای مجلل خدمت کرده اید اما زمانی شما با بهترین امکانات در شمال تهران زیر کولر مشغول ریاست بودید رزمندگان و سرهنگ ها و سربازان ما در زیر باران گلوله در هوای بالای چهل درجه خوزستان می جنگید ند و در زمستان هنگامی شما و کابینه سالمند و اشرافی تان در کانون گرم خانواده مشغول خدمت بودید آنها در سرمای زیر صفر کردستان در حال دفاع از میهن بودند و بسترشان زمین سرد و یخ بسته و لحافشان چفیه بود تا کشور را بیمه کنند و سایه شوم جنگ را برای همیشه از سر ایران بردارند. که اگر نبود رزمندگان غیور و خون شهدا در هشت سال دفاع مقدس و رشادت های فرزند این ملت چون همت ها، باکری ها ،قالیباف ها رضایی ها و شهدای حرم و سردار سلیمانی ها و ایستاگی و حضور ملت فهیم و همیشه در صحنه شما با دیپلماسی التماسی و برجام نافرجام تان سایه جنگ را بر سر ملت می انداختید . و شما امروز با تحقیر نظامیان و سرداران جبهه های ایثار و شهادت سرهنگ نبودتان را مایه مباهات می دانید و جهاد فی سبیل الله رزمندگان و نیروهای مسلح را ظاهرا ننگ

آری جناب رییس‌جمهور اگر شما هم سرهنگ بودید و بهترین یاران و سربازان عزیزتان جلوی چشم تان در خون می تپید و طعم تلخ آن روزها را چشیده بودید اکنون به خاطر جلب آرای بیشتر بجای تقدیر از نیروهای سپاه ناجوانمردانه انها را متهم نمی کردید و برای سیمان ریختن در قلب راکتور اراک که ثمره رنج دانشمندان و شهدای هسته ای بود بدون هیچ التزام محکمی از دشمن پیشقدم نمی شدید و قدر سرداران این ملت را بیشتر می دانستید.
جناب آقای روحانی شما بخاطر این مواضع باید از خانواده‌ها ی معزز شهدا و رزمندگان غیور و همه نیروهای مسلح عذرخواهی کنید