امام زمان شناسی


مولای ما همانند «چاهی بکر» است

چشمه هم می تواند آبی برای رفع تشنگی تأمین کند ولی فرق این آب با آب چاه این است که برای بدست آوردن آب چاه که خواص بیشتری هم دارد، باید دست به کار شد و کمر همت را بست. امّا آبی که بدست می آید سرچشمه ای است که بهره اش نه تنها به خود فرد تلاشگر می رسد بلکه بسیاری دیگر از مردم را که توان چاه کندن ندارند، سیراب می کند.

امام صادق (علیه السلام) درباره ی امام عصر (عج) فرمودند: «چاه معطله که از آن بهره نمى گیرند، امام خاموش، و قصر محکم سر برافراشته امام ناطق است»*

بئر به معنای چاه است و مُعَطَّله چاهی است که از آن آب کشیده نمی شود. اگر بخواهیم از قالب تشبیه بیرون بیاییم و ساده بنگریم، بئر المعطله، یعنی امامی که از منافعش بهره نمی گیرند، امامی که در غیبت است و یا امامی که به انتظار همتگران نشسته است.

در نگاهی عمیق تر، وقتی چاهی آماده ی بهره گیری می شود، اگر دَلو داخل آن نباشد، راهی برای استفاده از آب داخل آن فراهم نمی شود. دلو را می توان به ظهور امام تشبیه کرد. یعنی: تا زمانی که امام در جامعه ظاهر نباشد، استفاده از علومش ممکن نیست. دلو، همان راهی است که ما را به آب زلال و دست نخورده و تشنگی بَر چاه می رساند.

بنابراین ماجرای چاهِ بکرِ بی دَلو و بی دلوکش، می شود ماجرای امام غایب از نظر ما که منتظر مانده است که بازوی معرفتمان را قدرتمند کنیم و دلو را به چاه بیندازیم.

نکته ی آخر: مشکل از نبودن بیل و دلو نیست؛ تشنه نیستیم پس آب نمی جوییم…

? تفسیر برهان جلد 3 صفحه 30