موانع آرامش در قرآن و حدیث
گزیده سخنرانی حجت الاسلام رفیعی
یکی از رذایل اخلاقی، حقد و کینه است که به معنای به دل گرفتن و دشمنی نمودن است؛ قلب شخص کینه توز همواره متوجه و مشغول کسی است که مورد کینه او واقع شده است، از این رو آرامش و اطمینان از او سلب می‌شود و در روایات یکی از عوامل ناآرامی انسان شمرده شده است؛ در روایات یکی از آفات قلب، عداوت و کینه شمرده شده است،
چنانکه حضرت علی (علیه‌السلام) می‌فرمایند: العداوة شغل القلب: دشمنى ورزیدن موجب بازداشته شدن دل از کارهاست؛ یعنی وقتی انسان دشمنی کسی را در دل داشته باشد، گویا اسیر دشمن خود شده است؛ زیرا قلب و فکرش متوجه انتقام گرفتن از اوست، بر این اساس با رها کردن عداوت و دشمنی و پاک کردن دل و قلب از این صفت رذیله، از آرامش دنیوی و سعادت اخروی برخوردار خواهد شد.
حضرت علی (علیه‌السلام) در روایتی می‌فرمایند: مَن أطرَحَ الحقد إستراحَ قَلبه و لُبه (1): هر کس کینه و دشمنی را کنار بگذارد، قلب و فکرش راحت می‌شود؛
همچنین در روایت دیگری از امام حسن عسکری (علیه‌السلام) آمده است که: أَقَلُّ النَّاسِ رَاحَةً الْحَقُودُ (2): کمترین آرامش را انسان‌های کینه توز دارند؛ جایگاه کینه در قلب انسان می‌باشد، از این جهت قلب شخص کینه توز همواره مشغول و متوجه کسی است که مورد کینه او واقع شده است، از این رو بهره کمی از آرامش دارد؛ کینه توزی سبب می‌شود فرد کینه جو به‌جای تفکر در زندگی خود و تفکر برای پیشرفت و تعالی مادی و معنوی خود، در صدد ضربه زدن و انتقام از دیگران باشد. چنین فردی همواره در ذهن خود به دنبال راهی برای انتقام از دیگران است و هیچ‌گاه به فکر عواقب کار و کینه‌ی خود نیست؛ اگر در اتفاقات و حوادث روزمره، افراد با صبر و حوصله و گذشت رفتار کنند، هیچ‌گاه ناآرامی و عملکرد نادرست به سراغ افراد نمی‌آید.
پی‌نوشت:
1) غررالحکم، حدیث 8584.
2) بحارالانوار، جلد 78، صفحه 373.
#حدیث_روز
