#طنز_جبهه

منو به زور جبهه آوردن?


آوازه اش در مخ کار گرفتن صفر کیلومتر‌ها به گوش ما رسیده بود??.
بنده خدایی تازه به جبهه آمده بود و فکر می‌کرد هر کدام از ما برای خودمان یک پا عارف و زاهد و دست از جان کشیده ایم.??
راستش همه ما برای دفاع از میهن مان دل از خانواده کنده بودیم? اما هیچکدام از ما اهل ظاهر سازی و جانماز آب کشیدن نبودیم.?
می‌دانستیم که این امر برای او که خبرنگار یکی از روزنامه‌های کشور است باورنکردنی است.?

شنیده بودیم که خیلی‌ها حاضر به مصاحبه نشده‌اند و دارد به سراغ ما می‌آید?
نشستیم و فکرهایمان رایک کاسه کردیم و بعد مثل نو عروسان بدقلق «بله» را گفتیم.?
طفلک کلی ذوق کرد که لابد ماها مثل بچه آدم دو زانو می‌نشینیم? و به سوالات او پاسخ می‌دهیم.?
از سمت راست شروع کرد که از شانس بد او «یعقوب_بحثی» بود که استاد وراجی و بحث کردن بود.?
?پرسید: «برادر هدف شما از آمدن به جبهه چیست؟»?

گفت: «والله شما که غریبه نیستید، از بی خرجی مونده بودیم?. این زمستونی هم که کار پیدا نمیشه?. گفتیم کی به کیه، می‌رویم جبهه و می‌گیم به خاطر خدا و پیغمبر آمدیم بجنگیم.? شاید هم شکم مان سیر شد هم دو زار واسه خانواده بردیم!»??

نفر دوم «احمدکاتیوشا» بود که با قیافه معصومانه و شرمگین گفت?: «عالم و آدم میدونن که مرا به زور آوردن جبهه.? چون من غیر از این که کف پام صافه و کفیل مادر و یک مشت بچه یتیم هم هستم،? دریچه قلبم گشاده، خیلی از دعوا و مرافه می‌ترسم??! تو محله مان هر وقت بچه‌های محل با هم یکی به دو می‌کردند? ، من فشارم پایین می‌آمد و غش می‌کردم. حالا از شما عاجزانه می‌خواهم که حرف هایم را تو روزنامه تان چاپ کنید?. شاید مسئولین دلشان سوخت و مرا به شهرمان منتقل کنند!»??
خبرنگار که تند تند می‌نوشت متوجه خنده‌های بی صدای بچه‌ها نشد.?
?«مش علی» که سن و سالی داشت، گفت: «روم نمی‌شود بگم، اما حقیقتش اینه که مرا زنم از خونه بیرون کرد.? گفت، گردن کلفت که نگه نمی‌دارم. اگر نری جبهه یا زود برگردی خودم چادرم را می‌بندم دور گردنم و اول یک فصل کتکت می‌زنم? و بعد میرم جبهه و آبرو برات نمی‌گذارم?. منم از ترس جان و آبرو از اینجا سر درآوردم.»?
?خبرنگار کم کم داشت بو می‌برد?. چون مثل اول دیگر تند تند نمی‌نوشت. نوبت من شد.☺️
گفتم: «از شما چه پنهون من می‌خواستم زن بگیرم اما هیچ کس حاضر نشد? دخترش را بدبخت کند و به من بدهد?. آمدم این جا تا ان شاءالله تقی به توقی بخورد و من شهید بشوم و داماد خدا بشوم. خدا کریمه! نمی‌گذارد من آرزو به دل و ناکام بمانم!»??
?خبرنگار دست از نوشتن برداشت.?
بغل دستی ام گفت: «راستش من کمبودشخصیت داشتم?. هیچ کس به حرفم نمی‌خندید?. تو خونه هم آدم حسابم نمی‌کردند چه رسد به محله?. آمدم اینجا شهید بشم شاید همه تحویلم بگیرند و برام دلتنگی کنند.»???
دیگر کسی نتوانست خودش را نگه دارد و خنده مثل نارنجک تو چادرمان ترکید. ترکش این نارنجک خبرنگار را هم بی نصیب نگذاشت???