فرات در کتاب تفسیر خود از ابوذر و ابن عبّاس و از امام صادق و حضرت رضا علیهما السلام در ذیل آیه شریفه «مَرَجَ البَحْرَیْن یَلْتَقیان» [١]
«دو دریا را در هم آمیخت تا به هم پیوستند و در یک جا جمع شدند»،

?فرموده اند:مراد از این دو دریا حضرت على و فاطمه علیهما السلام است و مراد از برزخ - که به معنى فاصله بین دو چیز است - در آیه «بَیْنَهما بَرْزَخ»[٢] رسول خدا صلى الله علیه وآله وسلم است.

?و مقصود از لؤلؤ و مرجان - که به معناى مروارید است و از آن دو دریا خارج مى شود - در آیه شریفه «یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُؤْلُؤُ وَالمَرْجان» [٣] امام حسن و امام حسین علیهما السلام هستند (که دو گوهر گرانبهاى عالم وجودند و ثمره پیوند نبوّت با امامت مى باشند). [٤]

?و شیخ صدوق در کتاب «خصال» از امام صادق علیه السلام نقل کرده است که فرمود:
إنّ علیّاً وفاطمة بحران من العلم عمیقان. [٥]
همانا على و فاطمه علیهما السلام دو دریاى عمیق و بیکران علم و دانش اند.

?و در روایت دیگرى از ابن عبّاس نقل شده است که گفت:
على علیه السلام دریاى دانش و فاطمه علیها السلام دریاى نبوّت است، و پیغمبر اکرم صلى الله علیه وآله وسلم فاصله بازدارنده بین آن دو مى باشد، على علیه السلام را باز مى دارد از اینکه براى مصائب دنیا محزون گردد. [٦]



?[1]سوره الرحمن، آیه،20و19و22
?[2]سوره الرحمن، آیه،20و 19 و22
?[3]سوره الرحمن، آیه،20و19 و 22
?[٤]تفسیر فرات،ص459،ح602 - 599
?[٥]الخصال،ج١،ص٦٥،ح96
?تفسیر برهان،ج٤،ص٢٦٥،ح2
?بحار الأنوار،ج٢٤،ص٩٨، ح5
?[٦]مناقب ابن شهراشوب،ج٣،ص٣١٩
?تفسیر برهان،ج٤،ص،٢١٦،ح10