مُضْطَر

«مضطر» در لغت به معنای کسی است که بیماری، فقر و یا سختی‌های روزگار، او را ناگزیر به تضرّع در درگاه خداوند کرده است. [1] در برخی روایات از این لقب، به عنوان یکی از القاب حضرت مهدی(عج) یاد شده و در قرآن مجید نیز مورد اشاره قرار گرفته است: اَمََّنْ یجِیبُ المُضْطَرَّ اِذا دَعاهُ وَیکْشِفُ السُوءَ؛[2] «ای کسی که دعای مضطر را اجابت می‌‏کند و گرفتاری را بر طرف می‏سازد».

در برخی از روایات، این آیه تفسیر به حضرت مهدی(عج) و قیام ایشان شده است. امام صادق(ع) می‏فرماید: «این آیه درمورد مهدی از آل‏ محمد: نازل شده است؛ به ‏خدا سوگند! مضطر او است؛ هنگامی که در مقام ابراهیم دو رکعت نماز به ‏جا می ‏آورد و دست به درگاه خداوند متعال بر می‏دارد؛ خداوند دعای او را اجابت می‏کند، ناراحتی‏ها را بر طرف می‏سازد و او را خلیفه روی زمین قرار می‏دهد».[3]

بدون شک منظور از این تفسیر، منحصر ساختن مفهوم آیه، به وجود مبارک حضرت مهدی(عج) نیست؛ بلکه آیه معنای گسترده ‏ای دارد که یکی از مصداق‏های روشن آن، وجود حضرت مهدی(عج) است. پس زمانی که همه جا را فساد می‌گیرد، درها بسته می‏ شود، کارد به استخوان می‏ رسد، بشریّت در بن ‏بست سختی قرار می‏گیرد و حالت اضطرار در کل عالم نمایان می‏شود؛ در این هنگام حضرت مهدی(عج) در مقدس ‏ترین نقطه روی زمین، دست به دعا بر می‏دارد و تقاضای کشف سوء می‏کند. خداوند نیز این دعا را سرآغاز انقلاب مقدس جهانی او قرار می‏دهد و به مصداق یجْعلکم خلفاء الارض او و یارانش را جانشینان روی زمین می‏کند». [4]

منابع
[1] . مجمع‏ البحرین، ج 3، ص 373.
[2] . نمل (27)، آیه 62.
[3] . تفسیر نورالثقلین، ج 4، ص 94؛ ر.ک: الغیبة، ص 181، ح 30.
[4] . تفسیر نمونه، ج 15، ص 521 و 522.

#القاب_حضرت_مهدی_عج
#مدرسه_علمیه_نرجسیه_سنجان