معناى محبّت خدا نسبت به انسان چیست ؟

عقاید ، اخلاق و اعمال شایسته، موجب محبّت آفریدگار به آفریده خود مى گردد و از آن جا که تغییر و تحوّل در ذات مقدّس خداوند متعالْ راه ندارد، این سؤال مطرح مى شود که : معناى محبّت خدا نسبت به انسان چیست ؟

براى تبیین معناى محبّت آفریدگار به آفریده ، باید دید که : مقصود از محبّت آفریده به آفریدگار چیست ؟

پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) : مَن کانَ یُحِبُّ أن یَعلَمَ مَنزِلَتَهُ عِندَ اللّهِ فَلیَنظُر کَیفَ مَنزِلَةُ اللّهِ عِندَهُ ؛ فَإِنَّ اللّهَ یُنزِلُ العَبدَ مِنهُ حَیثُ أنزَلَهُ مِن نَفسِهِ .
? المستدرک على الصحیحین: ج 1 ص672

هرکه دوست دارد بداند نزد خدا چه موقعیتى دارد ، به موقعیت خدا نزد خودش توجّه کند؛ زیرا خدا بنده را در همان جایگاهى مى‌نهد که او خدا را نزد خود ، در چنان جایگاهى نهاده است .

محبّتِ دسته اى از اهل ایمان نسبت به خداوند متعال، به معناى اطاعت از او و ترک نافرمانى اوست. اینان، در واقع از نعمت محبّت او برخوردار نیستند. عبادات آنها بر مبناى محبّت نیست؛ بلکه بر اساس خوف و خشیت است .محبّت خداوند متعال نسبت به این طایفه نیز به معناى توفیق کارهاى نیک در دنیا و پاداش بهشت در آخرت است .

امّا در میان بندگان خدا کسانى هستند که هر چند اندکْ شمارند، حقیقتا خدا را دوست دارند . اطاعت آنها از خدا از ترس دوزخ و یا به طمع بهشت نیست ؛ بلکه به دلیل عشق و علاقه آنها به خداست .
محبّت خدا نسبت به این طایفه، مفهومى دیگر دارد . معنا و مفهوم واقعى این دو نوع محبّت را تنها کسانى مى توانند درک کنند که به آن رسیده باشند . هر سخنى در تبیین و تفسیر محبّت حقیقى آفریده به آفریدگار و بالعکس ، ناقص و نارساست. بهترین بیان در توضیح آثار این محبّت ، همان است که در حدیث «قرب نوافل» *، آمده است.
* مصباح المتهجّد : ص 847

امام صادق علیه السلام:
بندگان، سه گونهاند : مردمى که از سرِ ترس، خدا را مىپرستند که این، پرستش بندگان است. مردمى، خداوند عز و جل را براى به دست آوردن پاداش مى‌پرستند که این، پرستش مزدبگیران است. مردمى که خداوند عز و جل را براى آن که دوستش دارند، مى‌پرستند. پس این، پرستش آزادگان است و برترین نوعِ پرستش است .

?الکافی ج 2 ص 84 ح 5*
#حدیث_روز