‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌❖﷽‌❖

معصومه ای که تالی زهرای اطهر است
ناموس حق و دختر موسی ابن جعفر است

همچون رضا برادر والا تبار خویش
باشد غریب و دور ز بابا و مادر است

احرام اشک بند وبنه پا به احترام
بر آستانه اش که به کعبه برابر است

نومید کس نرفته و هرگز نمی رود
تا حشر هر که امیدش به این در است

جبریل گرد این حرم آهسته می پرد
خواهر دلش شکسته ز داغ برادر است

در شهر قم به سوگ برادر نشسته است
بهر برادر اشک فشان چشم خواهر است

با پهلوی شکسته به قم آید از بقیع
زهرا دلش ز ماتم دختر مکدر است

چشم و چراغ فاطمه است و به ماتمش
هر دیده را که بنگری از خون دل تر است