امام علی علیه السلام:

وَهُوَ خاتَمُ النَّبیّینَ، أَجوَدُ النّاسِ کَفّا وَاَرحَبُ النّاسِ صَدرا وَأَصدَقُ النّاسِ لَهجَةً وَأَوفَى النّاسِ ذِمَّةً وَأَلیَنُهُم عَریکَةً وَأَکرَمُهُم عِشرَةً مَن رَآهُ بَدیهَةً هابَهُ وَمَن خالَطَهُ مَعرِفَةً أَحَبَّهُ یَقولُ ناعِتُهُ: لَم اَرَقَبلَهُ وَلا بَعدَهُ مِثلَهُ؛



او خاتم پیامبران است.
بخشنده ترین مردم بود،
سعه صدرش از همه بیشتر
(پرحوصله ترین مردم) و
راستگوترین و پایبندترین
آنان به عهد و پیمان.

از همه نرمخوتر بود
و رفتارش بزرگوارانه تر.

هر کس بدون سابقه قبلى
او را مى دید،
هیبتش او را مى گرفت
و هر کس با او معاشرت
مى نمود و او را مى شناخت
دوستدارش مى شد و هر کس
مى خواست او را وصف کند،
مى گفت:
نظیر او را در گذشته و حال ندیده ام.


بحارالأنوار، ج16، ص190، ح27