معالجه عملى مرض ریا

و اما علاج عملى ریا، آن است که: خود را عادت دهد به پنهان داشتن عبادات. و در هنگام عبادت، در به روى مردم ببندد - همچنان که معاصى خود را از مردم پنهان مى دارد - تا دل او قانع شود به اطلاع خدا بر عبادات او، و نفس او دیگر خواهش آگاهى مردم را به اعمال او نکند.


و مخفى نماند که: کسى که عبادت را به جهت طمع از مردم، و حب مدح ایشان به جا نیاورد و مطلقا ریا در نظر او نباشد بلکه به جهت امر الهى به عبادت پردازد باز بسیار مى شود که شیطان مردود، دست از او بر نمى دارد و در صدد معارضه با او بر مى آید، خصوصا در اثناى عبادت. پس چیزهایى به خاطر او مى رساند و توهمات و افکار به دل او مى افکند تا اینکه اندک میلى به ریا از براى او پیدا مى شود و دل او را مضطرب مى گرداند. و اگر در آن وقت آن کس خود کراهت از آن حالت داشته باشد و با نفس خود مجادله نماید و بر آن متغیر گردد بر او گناهى نیست، و عبادت او فاسد نمى شود.


و باید که اگر چنین وسوسه اى از شیطان حاصل شود به آن التفات نکرد. و متوجه آن نشد. و دل را مشغول عبادت گردانید. و حضور قلب در عبادت را از دست نداد. و به مجادله شیطان و معارضه با آن نپرداخت، زیرا مى شود که شیطان از ریا کردن کسى مایوس باشد اما توهم ریا را به خاطر او بگذراند، به جهت این که او در صدد معارضه و مجادله دفع آن توهم برآید و از حضور قلب باز ماند. و اگر آدمى پى دفع آن توهم رود و مشغول جواب شیطان گردد، شیطان به مطلوب خود مى رسد و دست از آن شخص بر نمى دارد. و اما هرگاه ملتفت آن نگردد و به قوت قلب، متوجه عبادت شود از او مایوس مى شود و دیگر پیرامون او نمى گردد.


? #معراج_السعاده