*امام علیه السلام به هنگام تسلیت گفتن مصیبتى به یکى از دوستانش چنین فرمود:
«إنْ کانَ هذَا الْمِیّتْ قَدْ قَرَّبَکَ مَوْتُهُ مِنْ رَبّکَ أوْ باعَدَکَ عَنْ ذَنْبِکَ فَهذِهِ لَیْسَتْ مُصیبَهٌ وَلکِنَّها لَکَ رَحْمَهٌ وَعَلَیْکَ نِعْمَهٌ وَإنْ کانَ ما وَعَظَکَ وَلا باعَدَکَ عَنْ ذَنْبِکَ وَلا قَرَّبَکَ مِنْ رَبّکَ فَمُصیبَتُکَ بِقَساوَهِ قَلْبِکَ أعْظَمُ مِنْ مُصیبَتِکَ بَمَیّتِکَ إنْ کُنْتَ عارِفاً بِرَبّکَ
؛ اگر اینشخصى را که از دست دادى مرگش تو را به خداوندت نزدیکتر ساخته و تو را از گناهت دور نموده است این مصیبت نیست، بلکه آن یک رحمت (الهى) است و نعمتى بزرگ براى تو محسوب مىشود و اگر این مصیبت تو را اندرز نداده و از گناهت دور نساخته و به پروردگارت نزدیک نکرده، مصیبت این قساوت قلب از مصیبت این شخص از دست رفته بزرگتر است اگر خداشناس باشى»
بحارالانوار، ج 82، ص 88٫
حتى از دست رفتن عزیزترین عزیزان اگر مایه بیدارى و هشیارى انسان گردد در واقع مصیبت نیست.
#فرمایشات_حضرت_علی_علیه_السلام
مصیبتی که باعث تقرب است
مصرع ناقص من کاش که کامل می شد
شعر در وصف تو از سوی تو نازل می شد
شعر در شأن تو شرمنده به همراهم نیست
واژه در دست من آنگونه که می خواهم نیست
من که حیران تو حیران توام می دانم
نه فقط من که در این دایره سرگردانم
همه ی عالم و آدم به تو می اندیشد
شک ندارم که خدا هم به تو می اندیشد