مرگ در نظر اولیاء

افلاطون می‏‌گوید: “سقراط، حکیم‏ الهی و بزرگوار جهان، در آخرین لحظات حیات و دم مرگ باز هم دست از افاضه و تعلیم بر نمی‏‌داشت. حتی در روز آخر و لحظات آخر عمرش که ساعتی‏ بعد می‏‌بایست جام زهر را بنوشد و شاگردان دورش جمع بودند همچنان به‏ افاضه و تعلیم و بیان اینکه آدمی با مردن تمام نمی‏‌شود و بعد از آن مرگ‏ باقی می‏‌ماند ادامه می‏‌داد. ما شاگردان عقده گلویمان را گرفته بود ولی به‏ ملاحظه استاد که ما را از گریه منع می‏‌کرد جرئت نمی‏‌کردیم صدا به گریه بلند کنیم. بالاخره درس خود را به اتمام رسانید و سپس جام زهر را با کمال‏ گشاده رویی نوشید".

آری مرگ تا شکل و صورت عدم و نیستی و فنا دارد آدمی از آن وحشت دارد ، زیرا آن چیزی که وحشتناک است عدم و نیستی است، فنا و زوال است، ولی همینکه تغییر شکل و قیافه داد و به صورت انتقال و جا بجا شدن در آمد دیگر وحشتناک نیست ، بلکه برای مردان خدا که جز در راه حق گام بر نداشته‏‌اند مرگ قیافه‏‌ای جذاب و گیرنده‏ دارد. مردان خدا به استقبال مرگ می‏‌روند. 


? #حکمتهاواندرزها ، شهید مطهری (ره)