مردم به خیرپرهیزکاران امیدوار و از آزارش در امانند.

* اگر در بیخبران باشد نامش در گروه یادآوران خدا ثبت می گردد و اگر در یادآوران باشد نامش در گروه بیخبران نوشته نمی شود

* ستمکار خود را عفو می کند

*به آنکه محرومش ساخته می بخشد
* آن کس که با او بریده می پیوندد
از سخن زشت دور و گفتارش نرم، بدیهای او پنهان و کار نیکش آشکار است.
* نیکی های او به همه رسیده و آزار او به کسی نمی رسد.

* در سختی ها آرام و در ناگواریها بردبار و در خوشیها سپاسگزار است
* به آنکه دشمن دارد ستم نکند و نسبت به آنکه دوست دارد به گناه آلوده نشود
* پیش از آن که بر ضد او گواهی دهند به حق اعتراف می کند
* و آنچه را به او سپرده اند ضایع نمی سازد
* و آنچه را به او تذکر دادند فراموش نمی کند.
* مردم را با لقبهای زشت نمی خواند
*همسایگان را آزار نمی رساند
* در مصیبتهای دیگران شاد نمی شود
* و در کار ناروا دخالت نمی کند

* و از محدوده حق خارج نمی شود

*اگر خاموش است سکوت او اندوهگینش نمی کند و اگر بخندد آواز خنده او بلند نمی شود

* و اگر به او ستمی روا دارند صبر می کند تا خدا انتقام او را بگیرد.

* نفس او از دستش در زحمت، ولی مردم در آسایشند

* برای قیامت خود را به زحمت می افکند ولی مردم را به رفاه و آسایش می رساند

* دوری او از برخی مردم، از روی زهد و پارسایی و نزدیک شدنش با بعضی دیگر از روی مهربانی و نرمی است دوری او از تکبر و خودپسندی و نزدیکی او از روی حیله و نیرنگ نیست.

قسمتی از خطبه 193 نهج البلاغه
#حدیث_روز