مذمت شماتت دیگران
در زندگی هر کسی مشکلاتی است ، یک کسی اولاد دار نمی شود ، یک کسی عزیز خود را از دست می دهد ، یک کسی عمری مستأجر است ، یک کسی شوهری دارد که آدم خوبی نیست . اعم از اینکه علت این مشکلات خود این افراد باشد یا علتی خارج از دست داشته باشد، نباید او را شماتت کرد .
فرض کنید این آقا و خانم همه ی راه ها را هم رفته اند ولی خدا به ایشان اولاد نداده است حالا به هر دلیلی ، یک وقت هم نه اصلاً علت آن مصیبت، خود بنده است . مثلاً من تند راندم ، بی توجهی کردم ، خوابم برد و به نرده های اتوبان زدم و بچه ام را از دست دادم ، علت این حادثه من بودم گرچه عمدی نبوده است . چه عامل مصیبت انسان باشد ، چه دیگری و چه حوادث طبیعی باشد ، در روایات ما شماتت بسیار مذمت شده است .
امام سجاد (علیه السلام) دعایی دارد دعای هشتم در صحیفه ی سجادیه که آنجا از چند بیماری به خدا پناه برده است . یکی از آنها این است نعوذبک من شماتة اعداء خدایا از شماتت دشمنان به تو پناه می برم . در بحارالانوار معروف است که روایتی دارد بعضی ها نزد حضرت ایوب می آمدند و می گفتند که تو چه گناهی کردی که اینجور شدی ؟ ببین چه لقمه ای خورده ای و چه معصیتی کرده ای ؟ ایوب می گفت به خدا قسم هرگز لقمه ی حرام نخوردم و هرگز غذایی نخوردم مگر اینکه یتیم یا فقیری در کنار من بود. هرگز دو کار بر من عرضه نشد مگر آنکه سخت تر را انتخاب کردم . اگر مثلاً دو عبادت بود من سخت تر را برگزیدم . من گناه نکردم ، بالاخره همه ی مصیبت های ایوب تمام شد .
عرض من این است که در روایت است که از ایوب پرسیدند سخت ترین مصیبت برتوچه بود ؟ آیا از دست دادن اولاد بود ، آیا از دست دادن همسر بود ؟ آیا فقرو بیماری بود ؟ گفت نه شماتت الاعداء ، شماتت دشمنان سخت ترین مصیبت من بود.
〖از بیانات حجت الاسلام رفیعی〗
