راوی می‌گوید:
ما گروهی از مردم کوفه در حضور امام صادق عَلَیْهِ السَّلَام بودیم، جعفر بن عفان که شاعر بود به محضر امام عَلَیْهِ السَّلَام او را نزدیک خود قرار داد. بعد امام عَلَیْهِ السَّلَام فرمود:
ای جعفر، شاعر گفت:
بله خداوند مرا فدای شما کند.
امام عَلَیْهِ السَّلَام فرمود:
اطلاع به من رسیده که شما شعر خوب درباره ی (جدم) امام حسین عَلَیْهِ السَّلَام می‌گویی؟ جعفر گفت:
بله.
امام عَلَیْهِ السَّلَام فرمود:
برایم شعر بخوان.
شاعر گفت:
من شعر خواندم، امام عَلَیْهِ السَّلَام و اطرافیان شروع به گریه نمودند، بعد امام صادق عَلَیْهِ السَّلَام فرمود:

?«یا جعفر و الله لقد شهدت ملائکه الله المقربون ههنا یسمعون قولک فی الحسین عَلَیْهِ السَّلَام و لَقَدْ بَکَوْا کَمَا بَکَیْنَا و
اکثر و لقد اوجب الله تعالی لک یا جعفر فی ساعته الجنه باسرها و غفرالله لک.
فقال عَلَیْهِ السَّلَام:
یا جعفر أَلَا أَزِیدُکَ؟ قال:
نَعَمْ یَا سَیِّدِی. قال عَلَیْهِ السَّلَام:
مَا مِنْ أَحَدٍ قَالَ فِی الْحُسَیْنِ شِعْرًا فَبَکَی وَ أَبْکَی بِهِ إِلَّا أَوْجَبَ اللَّهُ لَهُ الْجَنَّةَ وَ غَفَرَ لَه».

?ای جعفر به خدا قسم، فرشتگان مقرب خداوند اینجا شاهد بودند و شعر تو را درباره ی امام حسین عَلَیْهِ السَّلَام شنیدند، همان طوری که ما گریه کردیم، فرشتگان هم گریستند بلکه آنها بیشتر از ما گریه کردند و خداوند پاداش تو را بهشت کامل قرار داد و گناهانت را بخشید.
بعد امام عَلَیْهِ السَّلَام به جعفر فرمود:
می خواهی ثواب بیشتر برایت بیان کنم؟
جعفر گفت:
بله.
امام عَلَیْهِ السَّلَام فرمود:
هر کس درباره ی امام حسین عَلَیْهِ السَّلَام شعر بگوید و بگرید و بگریاند خداوند بهشت را بر او واجب خواهد نمود و گناهانش را می‌بخشاید.


? بِحارالاَنْوار، ج 44، ص 283