امامت محرکی به سوی عمل نه دستاویزی برای تنبلی

در مسئله ولایت و امامت، طرز فکر ما به صورت عجیب و معکوس درآمده است!

️آیا این عجیب نیست که ما مقتدایانی مثل اهل بیت پیغمبر داشته باشیم آنگاه به جای اینکه وجود این پیشوایان محرّک و مشوّق ما باشد به عمل، وسیله تخدیر ما و تنبلی ما و گریز ما از عمل شده است؟! تشیع و دوستی اهل بیت پیغمبر را وسیله قرار دادیم برای اینکه از زیر بار اسلام بیرون بیاییم!

امامت و ولایت این حقیقت عالی، وسیله تنبلی شده، وسیله هیچ کار نکردن با انتظار اینکه همه کارها را مولی کرده، در قیامت هم مولی می‌کند!



? استاد شهید مطهری، ده گفتار، ص155 (با تلخیص)