سیّد شرف الدین نجفى رحمه الله در کتاب «فضائل الآیات» و بحرانى رحمه الله در کتاب «تفسیر برهان» از ابان نقل مى کنند که گفت: از امام صادق علیه السلام سئوال کردم درباره آیه شریفه «فَلَا اقْتَحَمَ العَقَبَة» [1]
«پس وارد عقبه نشد» فرمود:
اى ابان! آیا درباره آن از کسى مطلبى شنیده اى؟
عرض کردم: نه،
فرمود: ما مراد از عقبه هستیم.
سپس فرمود: اى ابان! آیا درباره آن کلامى و توضیحى ذکر کنم که از دنیا و آنچه در آن است براى تو بهتر و با ارزش تر است؟
عرض کردم: بفرمائید.
امام علیه السلام فرمود: «فَکُّ رَقَبَة» [2]، «آزاد کردن بنده است».

الناس ممالیک النار کلّهم، غیرک وغیر أصحابک ففکّکم اللَّه منها.


مردم همه در بند آتش و گرفتار دوزخند غیر از تو و دوستان تو که خدا شما را از آن رهانیده و آزاد کرده است.
عرض کردم: به چه چیزى ما را از آتش آزاد کرده؟

فرمود: بولایتکم أمیرالمؤمنین علیّ بن أبی طالب علیه السلام [ وبنا فکّ اللَّه رقابکم من النار].


به ولایت و محبّتى که نسبت به امیرالمؤمنین علیه السلام دارید و به واسطه ما خداوند شما را از آتش آزاد نموده است. [3]


?[1]سوره بلد، آیه 11
?[2]سوره بلد، آیه 13
?[3]تأویل الآیات،ج2،ص799، ح5
?تفسیر برهان،ج4،ص465، ح 8
?بحار الأنوار،ج24 ،ص281،ح2