‍ ای شهیدان

ای جان ‌نثاران دین و ایران

ای جانبازان راه استقلال و شرف امت

و ای مدافعان حریم امنیت و محبت

در وصیتنامه ‌‌تان خطاب به ما نوشتید: پیام خون شهدا این است:

خواهرم حجابت ؛

برادرم نگاهت.”

برادرانه نوشتید: “راه شهدا را با حفظ حجابتان ادامه دهید”

نوشتید: “خواهرم، سیاهی چادرت کوبنده‌تر از سرخی خون من است”

نوشتید و قسمم دادید به چادر خاکی حضرت زهرا (سلام الله علیها) که حجابم را رها نکنم و دیگران را نیز به آن دعوت نمایم.

نوشتید که “حجاب، فریاد یک زن آزاده بر علیه استثمار تن او توسط مردان شهوت پرست و طمعکار است”

و گفتید که “تا وقتی حجاب دارید از شما راضی هستیم و بدانید که از جایگاهی فراتر از نگاه شما شاهد اعمالتان خواهم بود.”

تاکید کردید که “ما که رفتیم کاری حسینی کردیم و عزت کشور را نفروختیم، شما که ماندید کاری زینبی کنید و حجابتان را نفروشید.”

ای شهیدان

خیالتان راحت؛

ما به بد‌حجابی و بی‌حجابی تن ندادیم.
تمسخرها و فشارها را تحمل کردیم و به تهدیدها گوش ندادیم.

بخاطر تعدادی شبهه پیش پاافتاده که بوی دشمنی و حسادت از باطنش برمی خواست دین و ایمان را ندادیم.

ما زیر نگاه های سنگین و توهینهای بی فرهنگ ها جان دادیم ولی حجاب ندادیم.

به خدا قسم که از تمسخر بین دوستان رنجیدیم و دل به لبخند شهوت‌پرستان ندادیم.
ما را بابشقابهای روی پشت ‌بامشان کوبیدند ولی ما به ایستادگی ‌مان ادامه دادیم.

خسته نیستیم…
چون به کمتر از بهشت رضایت ندادیم.

پس ای برادران دلسوز که حاضر شدید به خاطر امنیت ما و برای حفظ کیان اسلام تن و جان را سپر آتش دشمن نمایید؛

ای جوانمردانی که با لحنی پر از اطمینان به الله نوشتید “هرکس حجابش را حفظ کند و نمازش را اول وقت بخواند شفاعت می‌کنیم.”

ما را از یاری‌تان در دنیا و شفاعتتان در آخرت بهره‌مند کنید

و سلام مخصوصمان را به حضرت مادر، به سرور زنان دو عالم، به فاطمه زهرا (سلام الله علیها) برسانید و از قول ما به محضرش عرض کنید: “


زنان ایران فاطمی می‌مانند و از رسم و منش او دست برنمیدارند.