ما در ازدواج دنبال همراه مان می گردیم.
پس باید اول راه را پیدا کرد تا بتوان همراه را انتخاب کرد.

وقتی ما هنوز هدف مان را از زندگی نمی دانیم و به آن ثبات شخصیت نرسیده ایم که حساسیت ها و ثبات های مان مشخص باشد و چیزی که به ما احساس خوشبختی یا بدبختی می دهد مشخص باشد، چطور می توانیم همسرمان را انتخاب کنیم؟

ما باید کسی را انتخاب کنیم که هم مسیر ما باشد و دغدغه اش با ما یکی باشد.
اگر این طور نباشد زندگی ما شبیه بازی طناب کشی می شود.
یعنی زن می خواهد به هدفش برسد بنابراین از مرد برای رسیدن به هدفش استفاده می کند و مرد هم برای رسیدن به هدف خودش از زن استفاده می کند.
معمولا این مسابقه ی طناب کشی برنده ندارد. مگر اینکه زن و مرد به توافق برسند و از دعوایشان نتیجه ای بگیرند.

متاسفانه برخی زوجین به قدری وقت خود را صرف می‌کنند، تا از شوهرشان همسری خوب بسازند که فرصتی پیدا نمی‌کنند تا از خود همسری شایسته بسازند!