فضیلت و شرافت اخلاص

بدان که: اخلاص، مقامى است رفیع از مقامات مقربین، و منزلى است منیع از منازل راه دین. بلکه کبریت احمر و اکسیر اعظم است. هر که توفیق وصول به آن را یافت به مرتبه عظمى فایز گردید. و هر که مؤید بر تحصیل آن گردید، به موهبت کبرى رسید. چگونه چنین نباشد، و حال آنکه آن، سبب تکلیف بنى نوع انسان است. چنان که حق - سبحانه و تعالى - مى فرماید: «و ما امروا الا لیعبدوا الله مخلصین له الدین» یعنى: «بندگان، مامور به اوامر الهیه نگردیدند، مگر به آن جهت که عبادت کنندخداى را در حالتى که خالص کننده باشند، از براى او دین را».

و لقاى پروردگار، که غایت مقصود و منتهاى مطلوب است، به آن بسته است. همچنان که مى فرماید: «فمن کان یرجو لقاء ربه فلیعمل عملا صالحا و لا یشرک بعبادة ربه احدا» یعنى: «هر که آرزوى ملاقات پروردگار خود داشته باشد». پس باید عمل صالح به جا آورد. و در عبادت پروردگار خود، احدى را شریک نسازد». و در بعضى از اخبار قدسیه وارد شده است که: «اخلاص، سرّى است از اسرار من، به ودیعت مى گذارم آن را در دل هر یک از بندگان خود، که آن را دوست داشته باشم».


? #معراج_السعاده