فدا شدن امام کاظم علیه السلام برای رهایی شیعه از غضب خدا


امام کاظم ( علیه السلام ) فرمودند:

شیعیان ما یک غفلت‌هایی و گناه‌هایی کردند؛ برای اینکه این غفلت از آن‌ها برداشته شود خدای متعال من را مخیر کردند که یا شیعیان باید عذاب بشوند یا من تحمل کنم. و من بار بلا را به دوش کشیدم. (إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ غَضِبَ‏ عَلَى الشِّیعَةِ فَخَیَّرَنِی نَفْسِی أَوْ هُمْ‏ فَوَقَیْتُهُمْ وَ اللَّهِ بِنَفْسِی‏ )

وجود مقدس موسی‌بن‌جعفر علیه السلام بلای سنگینی را تحمل کردند؛ حداقل چهارده سال از عمر شریفشان در زندان سپری شد؛ آن هم زندان‌های سختی که زندان‌های نمور و نمناک زیرزمینی و حفره‌های زیرزمینی بوده، به‌طوری‌که شب و روز در آنجا تشخیص داده نمی‌شد.

تعبیری که در زیارت جامعة ائمة آمده، این است: «وَ مُکَبَّلٍ فِی السِّجْنِ قَدْ رُضَّتْ بِالْحَدِیدِ أَعْضَاؤُه». تعبیر نیست که فقط ساق پا، بلکه عضو عضو حضرت نرم شده بود.»

آیت الله میرباقری

? الکافی، مولف: کلینی؛ ج 1، ص 260

#حدیث_روز