*غیبت

_️ﻣﺮﻭﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ: «ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻒ ﻋﺮﺻﺎﺕ ﺣﺎﺿﺮ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻭ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺍﻭ ﺩﻫﻨﺪ، ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﮕﺮﺩ ﺍﺯ ﺣﺴﻨﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﭼﻴﺰﻯ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻧﻴﺎﺑﺪ، ﻋﺮﺽ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ: ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ! ﺍﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ! ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻃﺎﻋﺎﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﻫﻴﭻ ﺩﺭﺁﻥ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﻢ. ﺧﻄﺎﺏ ﺭﺳﺪ ﻛﻪ: ﺍﻯ ﺑﻨﺪﻩ! ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮ ﺧﻄﺎ ﻭ ﺳﻬﻮ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺧﻴﺮ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻏﻴﺒﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﻓﺖ.

_️ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﺩﻳﻮﺍﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺍﻭ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻃﺎﻋﺎﺕ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﺑﻰ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ، ﻋﺮﺽ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ: ﺍﻳﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ. ﺍﻳﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ. ﺧﻄﺎﺏ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ ﻛﻪ: ﻓﻠﺎﻥ ﺷﺨﺺ ﻏﻴﺒﺖ ﺗﺮﺍ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻃﺎﻋﺎﺕ ﺍﻭﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻮﺽ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ».

_پس ﻋﺎﻗﻞ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎﻣﻞ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ: ﺁﻥ ﻛﺴﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻏﻴﺒﺖ ﺍﻭ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﺻﺪﻳﻖ ﺍﻭﺳﺖ ﭼﻪ ﺑﻰ ﻣﺮﻭﺗﻰ ﻭ ﺑﻰ ﺍﻧﺼﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﻪ ﻏﻴﺒﺖ ﺍﻭ ﮔﺸﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺪﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﮔﻮﻳﺪ. ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﻭﺳﺖ ﭼﻪ ﺑﻰ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﺳﻔﺎﻫﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﺴﻰ ﻣﺘﺤﻤﻞ ﻭﺯﺭ ﻭ ﻭﺑﺎﻝ ﺩﺷﻤﻦ ﺧﻮﺩ ﮔﺮﺩﺩ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﻃﺎﻋﺘﻰ ﺍﻧﺪﻭﺧﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﻫﺪ.

*ﻣﻌﺎﻟﺠﻪ ﺗﻔﺼﻴﻠﻰ ﻣﺮﺽ ﻏﻴﺒﺖ

ﻭ ﺍﻣﺎ ﻣﻌﺎﻟﺠﻪ ﺗﻔﺼﻴﻠﻰ ﺁﻥ، ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ: ﺑﺎﻋﺚ ﻭ ﺳﺒﺐ ﻏﻴﺒﺖ ﻛﺮﺩﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﻰ ﻭ ﺳﻌﻰ ﺩﺭ ﻗﻄﻊ ﺁﻥ ﻧﻤﺎﺋﻰ. ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ، ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ: ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻴﺒﺖ ﻛﺮﺩﻥ، ﺍﺳﺒﺎﺑﻰ ﭼﻨﺪ ﺍﺳﺖ:

_️ ﺍﻭﻝ: ﻏﻀﺐ، ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﺷﺨﺼﻰ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﺑﺎﺷﻰ ﻭ ﺑﺮ ﻭﻯ ﺧﺸﻢ ﮔﻴﺮﻯ ﻭ ﺍﻭ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻭﻗﺖ ﺑﻪ ﻣﻘﺘﻀﺎﻯ ﻃﺒﻊ، ﺯﺑﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺬﻣﺖ ﺍﻭ ﻣﻰ ﮔﺸﺎﺋﻰ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻏﻴﻈ ﺨﻮﺩ ﺭﺍ ﻓﺮﻭﻧﺸﺎﻧﻰ.

_️ﺩﻭﻡ: ﻋﺪﺍﻭﺕ ﻭ ﻛﻴﻨﻪ ﺍﺳﺖ، ﻛﻪ ﺑﺎ ﻛﺴﻰ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﺑﺪﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺫﻛﺮ ﻛﻨﻰ.

_️ﺳﻮﻡ: ﺣﺴﺪ ﺍﺳﺖ، ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻛﺴﻰ ﺭﺍ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻭ ﺗﻜﺮﻳﻢ ﻛﻨﻨﺪ ﻳﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺛﻨﺎ ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺣﺴﺪ ﻣﺘﺤﻤﻞ ﺁﻥ ﻧﺘﻮﺍﻧﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﻣﺬﻣﺖ ﺍﻭ ﻛﻨﻰ ﻭ ﻋﻴﻮﺏ ﺍﻭ ﺭﺍﻇﺎﻫﺮ ﺳﺎﺯﻯ.


*ﻣﻌﺎﻟﺠﻪ ﺍﺟﻤﺎﻟﻰ ﻣﺮﺽ ﻏﻴﺒﺖ

_️ ﺍﻣﺎ ﻣﻌﺎﻟﺠﻪ ﺁﻥ ﺑﺮ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﺟﻤﺎﻝ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ: ﺩﻳﺪﻩ ﺑﺼﻴﺮﺕ ﺑﮕﺸﺎﻳﻰ ﻭ ﺳﺎﻋﺘﻰ ﺩﺭ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻧﻴﻪ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻣﺘﻜﺜﺮﻩ - ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺏ ﻣﺬﻣﺖ ﺍﻳﻦ ﺻﻔﺖ ﺧﺒﻴﺜﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ - ﺗﺘﺒﻊ ﻧﻤﺎﻳﻰ. ﻭ ﺍﺯ ﻏﻀﺐ ﺣﻖ - ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻰ - ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﺭﻭﺯ ﺟﺰﺍ ﻳﺎﺩ ﺁﻭﺭﻯ.

_️ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ، ﻣﻔﺎﺳﺪ ﺩﻧﻴﻮﻳﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﻯ، ﺯﻳﺮﺍ ﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ: ﻏﻴﺒﺖ ﺁﻥ ﻛﺴﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﻰ ﺑﻪ ﺍﻭﺑﺮﺳﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺸﺎ ﺑﻐﺾ ﻭ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﺍﻭ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻫﺎﻧﺖ ﻳﺎ ﻏﻴﺒﺖ ﻳﺎ ﺍﺫﻳﺖ ﺗﻮ ﺑﺮﺁﻳﺪ. ﻭﺑﺴﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ: ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﺟﺎﺋﻰ ﻣﻨﺠﺮ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﭼﺎﺭﻩ ﺁﻥ ﻧﺘﻮﺍﻥ ﻛﺮﺩ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺗﺎﻣﻞ ﻛﻨﻰ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻛﺴﻰ ﻏﻴﺒﺖ ﺗﺮﺍ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﻏﻴﺮ ﺑﻜﻨﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﻭ ﺧﺸﻤﻨﺎﻙ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺷﺪ. ﻭ ﻣﻘﺘﻀﺎﻯ ﺷﺮﻑ ﺫﺍﺕ ﻭ ﻧﺠﺎﺑﺖ ﻃﺒﻊ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ: ﺭﺍﺿﻰ ﻧﺒﺎﺷﻰ ﺩﺭ ﺣﻖ ﻏﻴﺮ، ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩﻧﭙﺴﻨﺪﻯ.

_️ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺷﻰ ﻭ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺁﻥ ﺷﻮﻯ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻏﻴﺒﺖ ﻧﮕﺸﺎﺋﻰ. ﻭ ﻫﺮ ﺳﺨﻨﻰ ﻛﻪ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺑﮕﻮﺋﻰ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺗﺎﻣﻞ ﻛﻨﻰ ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﺘﻀﻤﻦ ﻏﻴﺒﺘﻰ ﻳﺎﻓﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﮕﺎﻫﺪﺍﺭﻯ ﺗﺎ ﻋﺎﺩﺕ ﻛﻨﻰ.

#مدرسه_علمیه_نرجسیه_سنجان