#عقاب_عمل

عقوبت زبان آدمی و اهمیت حفظ آن

أَبِی ره قَالَ حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى الْعَطَّارُ قَالَ حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ قَالَ حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ السِّنْدِیِّ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَکَمِ عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ مِهْزَمٍ الْأَسَدِیِّ عَنْ أَبِی حَمْزَةَ? عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ علیهما السلام:

إِنَّ لِسَانَ ابْنِ آدَمَ لَیُشْرِفُ کُلَّ یَوْمٍ عَلَى جَوَارِحِهِ فَیَقُولُ کَیْفَ أَصْبَحْتُمْ فَیَقُولُونَ بِخَیْرٍ إِنْ تَرَکْتَنَا وَ یَقُولُونَ اللَّهَ اللَّهَ فِینَا وَ یُنَاشِدُونَهُ وَ یَقُولُونَ إِنَّمَا نُثَابُ بِکَ وَ نُعَاقَبُ بِکَ.

ابو حمزه ثمالى از امام زین العابدین علیه السّلام روایت کرده است که فرمود:

زبان آدمى (فرزند آدم) به هنگام صبح، به (سایر) اعضاى او سر مى ‏زند و احوالپرسى مى‏ کند و از آنان مى‏ پرسد: هر روز بر اعضاى بدنش مشرف مى ‏شود و مى‏گوید در چه حالى (شب را) صبح کردید؟! مى‏ گویند:
به خیر و خوبى است به شرط آنکه تو (دست از سر ما بردارى) و ما را به خود رها کنى؟ و نیز به او مى ‏گویند: تو را به خدا سوگند که (ناروا را در حقّ ما روا مدار) و ما را به مشقّت میفکن! (و تردیدى در این نیست که) به خاطر تو، ثواب و پاداش (اخروى و افزونى نعمت و روزى در دنیا) به ما مى‏ رسد، و به سبب توست که کیفر مى ‏شویم.

ثواب الاعمال و عقاب الاعمال ،للصدوق رحمت الله علیه ،ص237