در فصل بهار، دلبسته به خودِ پدیده‌ها نشویم و لذت و ابتهاج ما ابتهاج به پدیده‌ها نباشد؛ چون این پدیده‌ها آفِل و غروب‌کننده هستند.

استاد سید محمّدمهدی میرباقری:

«در فصل بهار که طبیعت از نو، خرم و با نشاط می‌شود و همه ما به دامن طبیعت می‌رویم، مواظب باشیم که دلبسته به خود پدیده‌ها نشویم و لذت و ابتهاج ما ابتهاج به پدیده‌ها نباشد؛ چون این پدیده‌ها آفِل و غروب‌کننده هستند و اگر به آنها دل بستیم، در متن طلوعشان، در دل ما غصه و حُزن را سبز می‌کنند!
ابتهاج ما ابتهاج به آیات الله باشد. کسی که دلخوش به آیات است، می‌بیند که آیات خدا افول‌پذیر نیستند؛ بلکه آیه‌ای می‌رود و آیه دیگری جایگزین آن می‌شود و اصلاً نوع انبساطش، انبساط دیگری است.».

«کسی که در بهار به زیبایی بهار تکیه می‌کند، او حتماً باید غصه پاییز را بخورد. به‌خصوص آدمی که چهار فصل را با هم می‌بیند، در همان بهار غصه پاییز را می‌خورد، نه اینکه پاییز که رسید، تازه غصه سراغ انسان بیاید! اگر ما به تکیه‌گاهی تکیه کنیم که نمی‌تواند آدم را نگه دارد، مضطرب می‌شویم. ناامنی‌های ما به‌خاطر شرک است؛ ما وقتی به غیرخدا تکیه می‌کنیم، مستحق ناامنی و اضطراب هستیم؛ چون این تکیه‌گاه، تکیه‌گاه حقیقی نیست و عامل اضطراب ما است».