عدالت و تقوای یک روحانی را با این امور می‌سنجند!

هر کسى در هر مقام و هر درجه و هر طبقه و هر سنى که هست یک نوع هواى نفس دارد. مقیاس هواپرستى یک عالم روحانى این نیست که ببینیم مثلًا شراب مى‌خورد یا نمى‌خورد؟ قمار می‌کند یا نمی‌کند؟ نماز و روزه را ترک می‌کند یا نمی‌کند؟
مقیاس هواپرستى او در جاه و مقام و میل به دست بوسى و شهرت و محبوبیت و علاقه به اینکه مردم دنبال سرش حرکت کنند و در مصرف بیت المال در راه آقایى خود و یا باز گذاشتن دست کسان و خویشان و مخصوصاً آقازادگان گرام در بیت المال و امثال اینهاست

? استاد مطهری، ده گفتار، ص 126، با تلخیص