قال الصّادق علیه السّلام:

اَللّهم… وَ ارْحَمْ تِلْکَ الاَعْیُنَ الَّتى جَرَتْ دُمُوعُها رَحْمَةً لَنا وَ ارْحَمْ تِلْکَ الْقُلُوبَ الَّتى جَزَعَتْ وَ احْتَرَقَتْ لَنا وَ ارْحَمِ الّصَرْخَةَ الّتى کانَتْ لَنا.


امام صادق علیه السّلام بر سجّاده خود نشسته و بر زائران و سوگواران اهل بیت، چنین دعا مى کرد و مى فرمود:

خدایا… آن دیدگان را که اشک هایش در راه ترحّم و عاطفه بر ما جارى شده و دلهایى را که بخاطر ما نالان گشته و سوخته و آن فریادها و ناله هایى را که در راه ما بوده است، مورد رحمت قرار بده.


?بحارالانوار، ج 98، ص 8


قال الصّادق علیه السّلام:

… رَحِمَ اللّهُ دَمْعَتَکَ، اَما اِنَّکَ مِنَ الَّذینَ یُعَدُّوَنَ مِنْ اَهْلِ الْجَزَعِ لَنا وَالَّذینَ یَفْرَحُونَ لِفَرَحِنا و یَحْزَنُونَ لِحُزْنِنا، اَما اِنّکَ سَتَرى عِنْدَ مَوْتِکَ حُضُورَ آبائى لَکَ….

امام صادق علیه السّلام، به (مسمع) که از سوگواران و گریه کنندگان بر عزاى حسینى بود، فرمود:
خداى، اشک تو را مورد رحمت قرار دهد. آگاه باش، تو از آنانى که از دلسوختگان ما به شمار مى آیند، و از آنانى که با شادى ما شاد مى شوند و با اندوه ما غمگین مى گردند.
آگاه باش! تو هنگام مرگ، شاهد حضور پدرانم بر بالین خویش خواهى بود.


?وسائل الشیعه،ج 10،ص 397