ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ …
به ﺭﺳﻢ ﺁﻥ ﭘﺮﺳﺘﻮﻫﺎﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﯼ ﺗﺎ بیکران در کوچ 
مرا هم مست باران کن …
ﻣﺮﺍ هم روشنایی بخش …
الهی چون اقاقیهای بی تاب شب باران …
مرا بی تاب خود گردان …
خدایا …
ﭼﻮﻥ ﺷﻘﺎﯾﻖ ﻫﺎ که از ﺷﺒﻨﻢ , ﻫﻮﺍﯼ ﻋﺸﻖ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ …
ﻭ ﭼﻮﻥ ﮔﻠﻬﺎﯼ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ که ﺑﯽ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﻣﯽ ﻣﯿﺮﻧﺪ …
به ﻣﺎ ﻫﻢ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺁﻣﻮﺯ …
ﺍﻟﻬﯽ ﭼﻮﻥ ﺷﺐ ﺑﺎﺭﺍﻥ که ﻣﯿﺸﻮﯾﺪ ﭘﺮ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﻋﺎﺷﻖ را …
ﺑﺸﻮﯼ ﺍﺯ ﺩﻝ …
ﺑﺸﻮﯼ ﺍﺯ ﺩﯾﺪﻩ،،, از پندار ،،,از گفتار،،
از کردار ،، تمام آنچه نازیباست …