هرکس که بر سرش زده باعشق سر کند

باید هواى داشتن دردسر کند

باید هر آنکسى که پى وصل می‌رود

تا مرز سوختن بتواند خطر کند

خاطره یکی از رزمنده های یگان فاتحین

سال گذشته برای عملیات محرم عازم سوریه شده بودیم بعد از رسیدن به دمشق ما رو سوار اتوبوس ها کردند. قبل از سوار شدن به اتوبوس حسابی مارو توجیه کردند که تو مسیر از ماشینها پیاده نشیم و کلی از این دست تذکرها.

اتوبوس ها حرکت کردند ماهم با رفیقامون کنار هم نشسته بودیم روحیه بچه ها خیلی عالی بود، مقصد ما حلب بود اما به خاطر شرایط و خوردن به تاریکی شب مجبور بودیم شب را در حماء بمانیم.

حدود نماز مغرب بود رسیدیم به مقر اصلی حماء که قرار بود شب را آنجا بمانیم جمعیت نیروها زیاد بود. بعد از نماز زیارت عاشورا و بعد هم شام رو خوردیم کم کم هوا سرد شده بود نیروهایی که تو اون مقر بودند برامون پتو آوردند و خودشون پتو هارو تقسیم میکردند.

من با رفقام حلقه زده بودیم و مشغول حرف زدن بودم که نفری که پتو تقسیم میکرد رسید به ما، ناگهان سرم رو بلند کرده که پتو رو بگیرم که یه دفعه خشکم زد.

کسی که پتو تقسیم میکرد کسی نبود به جز مهدی حسینی تا دیدمش بی اختیار پریدم بغلش کلی ذوق کردم.اونم کلی خوشحال شد. کلی باهم حرف زدیم بهش گفتم حاج مهدی اینجا چیکار میکنی؟️ گفت داداش خدمتگزاری رزمنده رو انجام میدم بهش گفتم سمتت چیه؟
گفت: هیچ کارم اینجا میبینی که دارم پتو پخش میکنم!!!

بعد از حدود یه ساعت️ حرف زدن بهم گفت برو بخواب صبح زود باید حرکت کنی بعد از هم خداحافظی کردیم گفت فردا میبینمت داداش.

قبل از اذان بیدارمون کردند و رفتیم برای نماز خوندن بعداز نمازجماعت صبح گفتن به خط بشیم با تمام تجهیزات؛ فرمانده مقر و مسئول انتقالمون به حلب میخواست صحبت های نهایی رو انجام بده.

تمام نفرات به خط شدیم که فرمانده بیاد که دوباره مات شدم. آقامهدی دیدم داره میاد پیش نیروها و با همون لحن زیبا و لبخند همیشگی شروع کرد برای نیروها صحبت کردند. بعد از تموم شدند حرفای آقا مهدی خواستیم سوار اتوبوس بشیم بهش گفتم :
حالا تو هیچکاره ای با معرفت؟
گفت : داداش دعا کن عاقبت بخیربشیم
که عاقبت بخیر هم شد.

شهیدمدافع حرم سیدمهدی حسینی