شب و روز عرفه از ایام و لیالى متبرّکه است، اعم از اینکه انسان در منى و عرفات باشد یا نباشد
روزها گاهى شرافت و فضیلت خود را از همان دستورى که در آن روز رسیده است کسب مى‌کنند و این یک جنبه روانى و روحى هم دارد. اینکه انسان در یک حالِ تنهاى تنها عبادت کند و خدا را بخواند و به درگاه الهى ابتهال و تضرّع کند، با این که صدایش همراه صداى جمع باشد عملًا هم فرق [دارد و اثر آن] در روح خود انسان هم متفاوت است.
ما در سوره مبارکه حمد مى‌خوانیم: «إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَ إِیَّاکَ نَسْتَعِینُ» خدایا همه باهم تو را مى‌پرستیم؛ در صورتى که انسان نماز را با حالت انفراد مى‌خواند. نماز، اصلش نماز فرادى است، نماز جماعت سنتى است که اگر انسان نخوانْد هم نخواند. ولى در نماز فرادى هم انسان به خدا اینطور مى‌گوید: خدایا ما همه باهم تو را مى‌پرستیم و همه باهم از تو مدد مى‌خواهیم و کمک مى‌جوییم.
امام فخر رازى معروف، صاحب التفسیر الکبیر در همین آیه تعبیر شاعرانه و زیبایى دارد. از یک اصل فقهی استفاده می کند و آن این است که در موارد زیادى مىگویند فروشنده یا خریدار، خیار فسخ پیدا مىکند. یکى از موارد را «خیار تبعّض صفقه» مىگویند …
استاد شهید مطهری، آشنایی با قرآن ج 6 ص 246
