پیغمبران و همچنین اولیاء کُمَّل‏ الهى در همان عالم قرب خودشان مسائلى دارند که براى ما درک این مسائل مشکل است.


موسى بعد از آنکه پیغمبر شده است و الواح مى‌‏خواهد بر او نازل شود به میقات پروردگار مى‏‌رود، اول سى شب، ولى با سى شب نتوانست دوره سلوک خودش را به پایان برساند. وَ واعَدْنا مُوسى‏ ثَلاثِینَ لَیْلَةً وَ أَتْمَمْناها بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِیقاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِینَ لَیْلَةً .


در این سى شب موسى کمال مجاهدت را مى‌‏کرد براى آنکه آن شایستگى نهایى براى نزول الواح را پیدا کند، ولى نتوانست و بعد ده شب دیگر اضافه شد.


آن سى شب از اول تا آخر ماه ذى‌‏القعده بود، و ده شب دیگر که اضافه شد، از اول تا دهم ماه ذى‌‏الحجه بود. در دهم ماه ذى‌‏الحجه بود که «فتح» براى قلب موسى رخ داد و آنچه که باید، بر او فتح شد.


این تازه بعد از دوره پیغمبرى موسى است. هر ولىّ کاملى بلکه هر مؤمنى و هر انسانى در هر سال یک دوره‏‌اى دارد.

? استاد شهید مطهری، آشنایی با قرآن، ج 14 ص 83 (با تلخیص)