از امیرالمؤمنین(علیه السلام)، روایت شده
است که فرمودند:«رسول خدا(صلی الله علیه و آله)
بر ما وارد شد، درحالی‌که فاطمه(س)کنار
«دیگ» نشسته بود و من«نخود»پاک میکردم.

رسول خدا فرمودند: ای علی
عرض کردم: لبّیک، ای رسول خدا!
فرمودند: از من بشنو! که کلامی نمیگویم
مگر آن‌چه پروردگارم به من امرفرموده باشد

هیچ مردی نیست که به همسرش
در خانه‌اش کمک کند، مگر آن‌که:به ازای
هرموی بدنش،عبادت یک سال باشد؛

ای علی! هرکس در خدمت عیالش
در خانه باشد واز این کار عارش نیاید،
خداوند نامش را در فهرست شهدامی‌نویسد

وبه ازای هر شبانه‌روز ثواب هزار شهید
برایش می‌نویسد، و به ازای هر قدمش، ثواب
یک حج و یک عمره می‌نویسد،

و به ازای هر قطره عرق بدنش،
شهری در بهشت به او عطاء می‌فرماید.

ای علی! کسی که از خدمت به عیال
عارش نیاید، بدون حساب‌رسی، به بهشت
داخل می‌شود.

ای علی! خدمت به عیال،کفّاره‌ی گناهان
بزرگ است و خشم پروردگار رافرو مینشاند
و مهریه ی حورالعین است، و بر حَسَنات
و دَرَجات می‌افزاید.

ای علی! کسی به عیالش خدمت نمی‌کند،
مگر این‌که: صدّیق باشد، یا شهید باشد،
یامردی باشد که خداوندخیر دنیا وآخرت
را برایش بخواهد.»

?جامع الأخبار(للشعیری)ص102