ابن شاذان رحمه الله در کتاب «مائة منقبه» از طریق عامّه از ابوذر رحمه الله نقل کرده است که گفت:
پیغمبراکرم صلى الله علیه وآله وسلم نگاهى به امیرالمؤمنین علیه السلام کرد و با اشاره به او فرمود:

هذا خیر الأوّلین من أهل السماوات والأرضین، هذا سیّد الصادقین، هذا سیّد الوصیّین وإمام المتّقین وقائدالغرّ المحجّلین.

این شخص در میان پیشینیان و آیندگان و در میان اهل آسمانها و زمین از همگان بهتر و برتر است، سرور راستگویان است، سرور اوصیاء و پیشواى پرهیزکاران و رهبر روسفیدان است.
هنگامى که قیامت برپا گردد، على علیه السلام در حالیکه بر شترى از شترهاى بهشتى سوار است وارد گردد و صحراى قیامت را بانور خود روشن گرداند، بر روى سر مبارکش تاجى است که با زبرجد و یاقوت آراسته شده است.
فرشتگان با مشاهده او گویند: این یکى از فرشتگان مقرّب است، پیامبران مى گویند: این یکى از پیغمبران مرسل است، ازدرون عرش ندائى برمى خیزد که:

هذا الصدّیق الأکبر هذا وصیّ حبیب اللَّه، هذا علیّ بن أبی طالب.

این راستگوى برتر است، این وصىّ دوست خدا یعنى محمّد است، این علىّ بن ابى طالب است.
پس روى جهنّم قرار مى گیرد و دوستانش را از آن خارج، و دشمنان خود را در آن وارد مى کند، بعد کنار درهاى بهشت مى آید و آنهائى را که ولایت او را پذیرفته اند بدون محاسبه داخل بهشت مى نماید.



?مائة منقبة،ص88 منقبت 55
?بحار الأنوار: ج315/27 ح 13