️بسم الله الرحمن الرحیم
️وقتی فرمانده فرار می کند!
یهودیان خیال مى کنند که مسلمانان
نیروى ذخیره زیادى در اردوگاه دارند براى همین از دنبال کردن مسلمانانِ فرارى خوددارى مى کنند و به سوى قلعه خود مى روند.
سعد بن عُبادِه با لشکر شکست خورده به اردوگاه بر مى گردند تعداد مجروحان زیاد است.
یادت هست وقتى از مدینه حرکت کردیم گروهى از زنان مدینه همراه ما بودند اکنون آنها مداواى مجروحان را آغاز مى کنند.
اکنون پیکر چوپان سیاه را به سوى اردوگاه مى برند به پیامبر خبر مى رسد، پیامبر نگاهى به او مى کند و مى گوید: «او چه مسلمان خوبى بود! مى بینم که فرشتگان، خاک از چهره او پاک مى کنند»
خوشا به حال او!
او هرگز نمازى نخواند، هرگز در مقابل خدا سجده اى نکرد؛ امّا چنین سعادتمند شد.
آیا به یاد دارى که در میان راه شاعرى براى ما شعر خواند؟ آن شب که همه خسته بودیم و با شعر خود جانى تازه در ما دمید.پیامبر آن شب براى او دعا کرد.نگاه کن، او هم به آرزویش که شهادت بود رسیده است.
روز هشتم فرا مى رسد و همه به این فکر مى کنند که امروز پیامبر پرچم را به چه کسى خواهد دارد؟
«مهاجران» با خود مى گویند: دیروز پیامبر فرمانده لشکر را از «انصار» انتخاب کرد و ما شکست خوردیم.اگر فرمانده از ما انتخاب شود حتماً پیروز مى شویم.
پیامبر پرچم را به دست ابوبکر مى دهد و از او مى خواهد تا به سوى یهود حمله کند.ابوبکر یکى از مهاجران است و امروز فرصت پیدا کرده است تا هنرش را نشان بدهد.
ابوبکر پرچم را به دست مى گیرد و حرکت مى کند.لشکر یهود از قلعه بیرون آمده و در انتظار لشکر اسلام است.آنها از پیروزى دیروز خود سرمست هستند.
فرمانده سپاه که نامش مَرْحَب است، دستور حمله مى دهد، شمشیرها بالا مى روند و در دست‌ها مى چرخند.دقایقى مى گذرد، مقاومت فایده ندارد.باید فرار کرد، الآن است که همه ما کشته بشویم!
ترس عجیبى بر دل‌ها مى نشیند.در یک چشم به هم زدن، همه لشکر اسلام فرار مى کند، دیگر هیچ کس در مقابل دشمن نمى ایستد.
مَرْحَب با خود فکر مى کند به راستى آن عظمت لشکر اسلام کجاست؟ نگاه کن، او چگونه مى خندد و فرمانده فرارى و مسلمانان فرارى را مسخره مى کند!
ابوبکر همراه با مسلمانان به اردوگاه بر مى گردند.آنها فرمانده خود را سرزنش مى کنند که چرا شجاعت بیشترى از خود نشان نداد
️قسمت بیست و یکم
کتاب سرزمین یاس نوشته مهدی خدامیان
️ #سرزمین_یاس
