ساز زندگیت را خودت می نوازی.
ساز زندگیت را خودت می نوازی
مهم نیست چند نفر
مهمان موسیقی زندگیت می شوند
مهم اینست طوری بنوازی
که تا آخرین لحظه خودت
از این موسیقی لذت ببری
هنوز در نبودنت قلمم درد می کند
قلم که هیج جای غزلم درد میکند
کم ناله کن اشکهای چشم من کم بریز
هنوزجای گریه های شبانه ام درد می کند
ای
تمام
جان “من”
در جان “من”
جا مانده ای…….