ریاء خفی
* و هرگاه کسى عبادتى به قصد اخلاص و قربت انجام دهد و در اثناى آن نیز شایبه ریائى واقع نشود و لیکن بعد از آنکه از آن فارغ شود چنانکه کسى بر آن مطلع شود شکفته خاطر و مسرور گردد به واسطه امید حصول مرتبه از براى او در نزد آن کس، عمل او فاسد نمى شود و از ثواب آن هم چیزى کم نمى گردد، اگر خود باعث اظهار آن نشده باشد.
* اما این سرور و نشاط از جمله امراض نفسانیه است و آن را ریاء خفى نامند. و صاحب آن توقع تعظیم و احترام از آن که مطلع شده دارد. و اگر آن شخص تقصیرى در احترام او کند در دل خود استبعاد مى نماید. و اگر نفس این شخص، از مرض خالى مى بود و مطلقا شایبه ریا در او نمى بود، این سرور از براى او حاصل نمى شد. و اطلاع کسى بر عبادت او و عدم اطلاع بر آن، نزد او یکسان مى بود.
?* و دل خالى از جمیع شوائب ریا آن است که: تفاوتى نزد او نباشد میان آنکه انسانى بر عبادت او مطلع شود یا چارپائى. و مادامى که فرق میان این دو بیابد، از توقع تعظیم و احترام خالى نخواهد بود. و این توقع اگر چه موجب فساد عمل یا کمى ثواب آن نشود اما نفس را هلاک مى کند. و اگر آن تعظیم نیز به عمل آید بسا باشد که موجب کمى اجر گردد.
? #معراج_السعاده
