روزی مثل آب خوری مرغ هاست!
رزق، مثل ظرف آب مرغ‌داری‌هاست؛ آبخوری آن‌ها این‌طور است که کمی بالاتر از لبه ظرفی را سوراخ کرده و آن را پر از آب می‌کنند و روی یک ظرف بشقاب مانند، برمی‌گردانند و آب توی بشقاب زیرین می‌آید.
وقتی آب در بشقاب جمع شد و مقابل سوراخ رسید، متوقف می‌شود و جوجه‌ها از آب‌ها می‌خورند.
یعنی وقتی مصرف شد تولید می‌شود، نه این‌که تولید می‌شود تا مصرف شود.
روزی، همیشه با مصرف همراه است نه با تولید.
اگر ده جوجه آب بخورند، آب بیشتری بیرون می‌آید و اگر پنج جوجه بخورند، آب کمتری بیرون می‌آید.
* روزی انسان این‌چنین است. اگر کسی هزینه چند خانواده را تأمین کند، مصرف آن‌ها، موجب زیاد شدن درآمد می‌شود زیرا هرکس روزی خودش را می‌خورد و نمی‌تواند روزی شخص دیگری را بخورد.
* اگر انسان این معنی را بداند، وقتی کسی از او کمکی بخواهد، خوشحال می‌شود و می‌فهمد که بناست خداوند به او روزی بیشتری بدهد، اما اگر سفره‌اش را بست و جلوی مصرف دیگران را گرفت، روزی هم بند می‌آید…
آیت الله حائری شیرازی
