دیدن بهشت برزخی

عبْدُاللَّه بن سِنان یکى از یاران امام صادق علیه السلام ماجراى شنیدنى زیر را چنین بیان مى دارد:

?«از امام صادق علیه السلام پرسیدم: نهر کوثر چیست؟

?حضرت توضیحاتى داد؛ سپس فرمود: آیا دوست دارى آن را ببینى؟

?گفتم فدایت شوم؛ آرى. فرمود: دستم را بگیر تا از این شهر بیرون رویم.

?امام پایش را به زمین کوفت؛ در این هنگام، پرده ملکوتى کنار رفت و عالم برزخى نمایان شد.

وقتى چشم گشودم، نهرى بسیار بزرگ دیدم که آغاز و پایانش پیدا نبود. از چشمه هاى آن، آب و شیر سفیدتر از برف و شراب نیکوتر از یاقوت روان بود.

گفتم: فدایت شوم؛ این نهر و چشمه ها از کجا مى آیند و به کجا مى ریزند؟

فرمود: این از چشمه هایى است که خداى تعالى در قرآن نویدش را داده است: چشمه اى از آب، چشمه اى از شیر، چشمه اى از شربت گوارا
(سوره محمد آیه 15 )

در کنار آن نهر، درختهایى دیدم که زیرسایه آنها حوریانى گیسو به سرآویخته، آرمیده بودند که هرگز بدین زیبایى کسى را در دنیا ندیده بودم!

حضرت به یکى از آنها اشاره فرمود آب بده! آن ماهرو، قدحى از آب پر کرد.

حضرت، ظرف آب را از او گرفت و به من داد. هرگز ظرفى به آن زیبایى ندیده بودم (درقرآن هم به ظرفهای زیبایی بهشتی اشاره شده است) و شربتى به آن گوارایى نچشیده بودم!

گفتم: فدایت شوم؛ چنین چیزهایى را نه دیده بودم و نه تصورش را مى کردم.

حضرت فرمود: «این کمترین چیزهایى است که خداوند به پیروان ما نویدش را داده است و مؤمن هرگاه بمیرد، او را به این محل آورند. در باغستانهاى اطراف، گردش مى کند و از شرابهاى اینجا مى آشامد».

? «بحار الانوار»، ج 6، ص 287