شاید [از نظر فضیلت] هیچ ده شب متوالى مثل این ده شب وجود ندارد البته تک شب افضل وجود دارد، مثل شب قدر، ولى مقصود ما ده شب متوالى است..
موسى در اول ذى‌القعده به میقات الهى رفت و و به اصطلاح یک نوع خلوت سى شبى با خداى خودش داشت، ولى مثل اینکه در آن سى شب نتوانست به پایان برساند، [لذا] تکمیل شد به ده شب دیگر و شد چهل شب، یک اربعین. آن ده شبى که با آن تکمیل شد، همین ده شب اول ذى‌الحجه بود.
و لهذا در اخبار و روایات ما نمازى وارد شده در کتاب‌هاى دعا مثل مفاتیح هم هست. که در دهه اول ذى‌الحجه بین نماز مغرب و عشاء خوانده مى‌شود و در آن بعد از «حمد» و «قُلْ هُوَ اللَّهُ» این آیه خوانده مى‌شود: وَ واعَدْنا مُوسى ثَلاثِینَ لَیْلَةً وَ أَتْمَمْناها بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِیقاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِینَ لَیْلَةً وَ قالَ مُوسى لِأَخِیهِ هارُونَ اخْلُفْنِی فِی قَوْمِی وَ أَصْلِحْ وَ لا تَتَّبِعْ سَبِیلَ الْمُفْسِدِینَ.
در کتاب‌هاى دعا هم براى این شب‌ها آداب خاصى هست و اهل معنا معتقدند که در این شب‌ها آثار خاصى هست که در شب‌هاى دیگر نیست.
? استاد شهید مطهری، آشنایی با قرآن، ج 13، ص 67
