دنیا و آخرت

دنیا محدود است و آخرت نامحدود. دنیا محاط است و آخرت محیط. دنیا متغیر است و آخرت ثابت. دنیا کوچک است و آخرت بزرگ. دنیا محل‏ تزاحم و تصادم و برخورد و اصطکاک است و آخرت وسیع و باز. دنیا تاریک‏ است و آخرت روشن.

از این رو آنچه سرمایه حیات و زندگی دنیاست‏ نمی‏تواند سرمایه حیات و زندگی آخرت هم واقع شود، زیرا چگونه ممکن است‏ که مایه محدود برای نامحدود مفید باشد و ابزار و وسیله کوچک و محاط به‏ کار چیزی که وسیع و بزرگ و محیط است بخورد، ولی سرمایه‏‌های آخرت علاوه‏ بر آنکه سرمایه آخرت است سرمایه زندگی دنیا هم هست، زیرا نامحدود شامل محدود نیز می‏‌باشد و محیط، محاط را در بر دارد. آدمی که از این‏ جهان می‏‌میرد و به جهانی دیگر منتقل می‏‌شود، از این امور که از مواد و عناصر این جهان تشکیل یافته‏‌اند جدا می‏‌شود و آنها را می‏‌گذارد و می‏‌رود، ولی قلب سلیم و صفات عالی انسانی مانند خداشناسی و محبت و انصاف و عدالت و راستی و درستی و ملکات فاضله علمی و عملی و اعمال صالحه که‏ سرمایه‏‌های زندگی عالم آخرت می‏‌باشند موجب سعادت و خوشبختی انسان در همین زندگانی دنیا نیز می‏‌باشند.


? #حکمتهاواندرزها ، شهید مطهری ره