دعا برای همه، در سیره حضرت زهرا سلام الله علیها


به ما آموخته‌اند که نه فقط دیگران را در دعاهای خیرمان شریک کنیم، بلکه خواسته‌اند که اول برای دیگران امور خیر خواسته و سپس برای خودمان بخواهیم.
حضرت فاطمۀ زهرا(سلام الله علیها) در دعاها، فقط دیگران را درنظر می‌گرفتند و هیچگاه برای خود چیزی طلب نمی‌کردند. امام حسن مجتبی(علیه السلام) می‌فرمایند که دیدم مادرم فاطمه(سلام الله علیها) شب جمعه‌ای در محرابش ایستاده بود و پیوسته رکوع و سجود می‌کرد؛ تا اینکه صبحدم فرا رسید. شنیدم که او برای مردان و زنان مؤمن دعا می‌کرد و نامشان را می‌آورد. او برای آنان بسیار دعا می‌کرد؛ ولی هرگز برای خود دعا نکرد. پس به او گفتم: «ای مادر، چرا همانطور که برای دیگران دعا می‌کنی، برای خودت دعا نمی‌کنی؟» گفت: «ای پسرم، اول همسایه و سپس اهل خانه.»

همچنین، حضرت موسی بن جعفر(علیه السلام) به نقل از پدرانش می‌فرمایند: «فاطمه هرگاه دعا می‌کرد، برای مؤمنان دعا می‌فرمود، نه برای خودش. پس به او گفتند که چرا برای مردم دعا میکنی، ولی برای خودت، نه. گفت: اول همسایه و بعد اهل خانه.»