زُراره، از امام محمد باقر علیه السلام نقل کرده است:

هر بنده ای در قلب خویش لکه ای سفید دارد؛ هنگامی که او گناه می‌کند، در آن لکه سفید، نقطه سیاهی ظاهر می‌شود. اگر توبه کند، آن سیاهی از بین می‌رود؛ ولی اگر به انجام دادن گناهان ادامه دهد، این سیاهی افزون می‌شود تا جایی که آن سفیدی پوشانده می‌شود؛ و اگر آن سفیدی پوشانده شود، آن شخص به هیچ خیر و نیکی باز نخواهد گشت. و این همان سخن خداوند عزّ و جلّ است که فرمود: «بَلْ رَانَ عَلَی قُلُوبِهِم مَّا کَانُوا یَکْسِبُونَ».[1][2]



?[1]سوره مطففین،آیه14
?[2]کافی، ج 2، ص 209، ح20

#حدیث_روز