امام علی علیه السّلام فرمودند:
کانَ خَلیلى رَسُولُ اللّه صلى الله علیه و آله لا یَحْبِسُ شَیْئا لِغَدٍ وَ کانَ ابوبکر یَفْعَلُ و قَدْ رَاى عُمَرُ فى ذالِکَ أنْ دَوَّنَ الدواوین و أخَّر المال مِنْ سَنَةٍ اِلى سَنَةٍ و امّا اَنَاَ فَاَصْنَعُ کَما صَنَعَ خَلیلى رسول اللّه صلى الله علیه و آله قالَ: وَ کانَ عَلىٌ یُعْطیهِمْ مِنَ الْجُمُعَةِ اِلَى الْجُمُعةِ وَ کانَ یَقولُ: هذا جُناىَ و خیارهُ فیه اذ کل جان یدهُ اِلى فیه؛
دوستم رسول خدا (صلى الله علیه و آله) چیزى را براى فردا ذخیره نمى کرد و ابوبکر گاهى این کار را انجام مى داد. عمر مصلحت دید که دفتر و دستک درست کند و پرداخت اموال را از سال به سال دیگر تأخیر انداخت. امّا من همان شیوه پیامبر اکرم(صلى الله علیه و آله) را عمل مى کنم. ضحّاک مى گوید: امیرالمؤمنین (علیه السلام) جمعه به جمعه اموال بیت المال را به مستحقان مى داد و مى فرمودند: این است دست چین من و خوب هایش هم در میان آنان است. در شرائطى که دست هرمیوه چین به سوى دهان خویش است.
وسائل الشیعه، ج 11، ص 83.
بیت المال