در بیان عدد نوافل

مقصود رسول اکرم، صلى الله علیه و آله، از پنجاه رکعت نماز، که مى فرماید مطابق سنت من است، نمازهاى واجبى و نوافل آنهاست به استثناى دو رکعت بعد از عشاء که در حال نشسته خوانده مى شود و یک رکعت محسوب مى شود، که با آن نمازهاى فریضه و نافله پنجاه و یک رکعت مى شود. و شاید ترک ذکر رسول خدا، صلى الله علیه و آله، این رکعت را، براى این باشد که این پنجاه رکعت سنت مؤکده بوده. چنانچه دلالت کند بر این معنى روایت ابن ابى عمیر، قال: ساءلت اءبا عبدالله، علیه السلام، عن اءفضل ما جرت به السنة من الصلاة. قال: تمام الخمسین.

و از بعض روایات استفاده شود که سیره رسول خدا، صلى الله علیه و آله، بر همین پنجاه رکعت جارى بوده، گرچه از بعضى دیگر استفاده شود که حضرت عتمه را به جا مى آورند. و شاید عدم ذکر آن و جریان سنت بر پنجاه رکعت براى آن باشد که عتمه عوض نماز وتر است و خود استقلال ندارد، چنانچه روایت فضیل بن یسار دلالت بر آن دارد، و در روایت شریفه آن را وتر تسمیه کردند. و در بعضى روایات است که کسى که آن را به جا آورد و مُرد، مرده است در صورتى که وتر را به جا آورده است. پس، در حقیقت این دو رکعت نماز وتر است که براى خوف حادثه موت پیش از وقت خود باید به جا آورد، ولى وقتى وقت وتر رسید، این کفایت از آن نکند و در بعضى روایات است که این دو رکعت جزء نمازهاى پنجاه گانه نبود، آن را زیاد نمودند براى تکمیل عدد، و دو مقابل شدن نافله از فریضه.


? #چهل_حدیث ، امام خمینی (ره)