اخلاص در عمل.‍

مرحوم آیت العظمی بروجردی (ره)
اواخر عمرشان تو بستر افتاده بود،
مثل بارون اشک می ریخت.

اطرافیانش گفتن حضرت آیت الله
شما چرا گریه می کنید؟!
فرمود: «دارم از این دنیا میروم دستم خالیه»

یکی که آنجا بود گفت: آقا دست شما خالیه؟!
شما مسجد اعظم نساختی؟!
شما مرکز اسلامی هامبورگ نساختی؟!
در سامرا برای مردم این همه بنا ساختی.
چندین مجتهد تربیت کردی.
کتاب جامع الاحادیث نوشتی.

کسی مثل آیت الله بروجردی که لحظه لحظه عمرش مفید بوده، که یک محصولِ آیت الله بروجردی حضرت امام است، شما این همه شاگرد، این همه کتاب ،این همه درس، شما اشک میریزی؟!

گریه آیت الله بروجردی بیشتر شد و فرمود: کار زیاد شده اما «و اخْلِصِ العَمَل فَــاِنَّ النّاقِدَ بَصیرٌ بَصیر»: نمیدونم چند تا از این کارها اخلاص توش هست، نمیدانم خدا چقدرش را قبول کرده است.

〖از بیانات حجت الاسلام رفیعی〗