خداوند عیب ها را می پوشاند ‍

خدا ستار است. پیش افراد معمولی گناه کسی را پیش کسی آشکار نمی‌کند افراد را پیش هم دیگر مفتضح نمی‌کند در عالم دنیا اما نه پیش اولیاء خدا که چشم‌شان چشم خداست که دست‌شان دست خداست که نوع نگاه‌شان نوع نگاه خداست اصلا بندگان صالح همیشه همین طور‌اند صفت خدا را دارند صفت خدا این است که اگر عیبی است این عیب را برملا نمی‌کند بلکه درمان می‌کند حل می‌کند.

خدا رحمت کند مرحوم خواجه نصیر الدین طوسی این عالم بزرگ نقل می‌کنند کسی آمده بود پیش ایشان سوالی می‌خواست بکند آمده بود در محضر ایشان یک خطایی از او سر زد ناخواسته یک صدایی از او خارج شد خیلی خجالت کشید رنگ‌اش عوض شد سرخ شد عرق شرم بر پیشانی‌اش نشست خیلی خجالت کشید خواجه نصیر دید که این بنده‌ی خدا ترس از آبروریزی برایش پیش آمده خودش را به کری زد طوری که وقتی او سوال کرد از مرحوم خواجه گفت چه می‌گویی؟ من نمی‌شنوم بلند بگو او یک مرتبه آن قدر خوشحال شد که عیب من را متوجه نشد متوجه شد خوب هم متوجه شد اما این جا جایی است که باید پره پوشی بکند این جا قرار نیست دلیلی ندارد که این عیب برملا شود آبروی مومنی را حفظ کرد تا آخر عمر هر موقع او را می‌دید خودش را به سنگین بودن گوش و ثقل سامعه می‌زد تا حفظ بکند او را این صفت بندگان خوب خداست که در اوج و مصداق اعلی‌اش معصومین علیهم السلام هستند عیب را برملا نمی‌کنند این قدر ظرفیت دارند که اگر خدا اسرار و اخبار دیگران را به ایشان می‌دهد این‌ها پخش نمی کنند.

〖از بیانات حجت الاسلام عالی〗